ما چون ز دری پای کشیدیم ،کشیدیم...

امید ز هر کس که بریدیم ، بریدیم...

 دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند

از گوشه ی بامی که پریدیم ، پریدیم...

 رم دادن صیدِ خود از آغاز غلط بود

حالا که رماندی و رمیدیم ، رمیدیم.

.. صد باغ بهارست و صلای گل و گلشن

گر میوه ی یک باغ نچیدیم ، نچیدیم...

 وحشی ! سبب دوری و این قسم سخن ها

آن نیست که ما هم نشنیدیم ، شنیدیم