غزلی برای باران 1

سلام ؛ حال همه ما خوب است ٬

 ملالی نیست جز گم شدن گاه به گاه خیالی دور ٬

 که مردم به آن شادمانی بی سبب می گویند .

 با این  همه عمری اگر باقی بود

طوری از کنار زندگی می گذرم

که نه  زانوی آهوی بی جفت بلرزد

و نه این دل نا ماندگار بی درمان .

 تا یادم نرفته است بنویسم

٬ حوالی خوابهای ما ٬

 سال پر بارانی بود.

می دانم همیشه حیاط آنجا پر از هوای تازه باز نیامدن است٬

 اما تو لااقل

٬ حتی هر وهله ٬

گاهی ٬ هر از گاهی

ببین انعکاس تبسم رویا ٬

 شبیه شمایل شقایق نیست ؟

 راستی خبرت بدهم ٬! 

خواب دیده ام خانه ای خریده ام

٬ بی پرده ٬ بی پنجره ٬ بی در ٬ بی دیوار ٬

هی بخند !

بی پرده بگویمت.:

چیزی نمانده است.

من چهل ساله خواهم شد .

فردا را به فال نیک خواهم گرفت ..

. دارد همین لحظه یک فوج کبوتر سفید از فراز کوچه ما می گذرد ٬

باد٬ بوی نامه های کَسان من می دهد ...

 یادت می آید رفته بودی خبر  از آرامش آسمان بیاوری؟

 نه ریراجان !

نامه ام باید کوتاه باشد٬

ساده باشد ٬ بی حرفی از ابهام و آینه ٬

از نو برایت می نویسم :

حال همه ما خوب است ؛ اما

تو باور مکن!

سيدعلي صالحي