غزلی برای باران 1

یا    که    بالی   را    ز   هر  پرواز چید

می توان     تا    قله های    نور   رفت

پر کشان   تا    نقطه های    دور  رفت

می توان   در   قاب   خاطر خواب رفت

یا  که   تا   هر    بیکران    قاب    رفت

می توان    تا    مرز     بیداری    دوید

بال    رویا    را    گشود    و  پر کشید

می توان    در   پیچ  و تاب  باد  رفت

می توان   تا    قله ی   فریاد    رفت

می توان   از   صبر  چون فرهاد شد

بیستون   را   کند  و خود بر باد شد

مزه ی   شیرین   هستی را چشید

هستی ی    شیرین تری    را   افرید

می توان    چون   ارزو   بر  باد  رفت

در   غبار   از   خاطر   هر   یاد   رفت

می توان   تا   نقطه ی   تردید  رفت

پر   زد   و   تا   مرز   دور  از دید رفت

یا  که  همچون عکس در قابی خزید

تا    ابد   در   قاب   عکسی   ارمید

 ؟؟؟؟؟؟؟؟