شعر يعني ...
شعــر يعنــي بــا افــق يك دل شدن |
يــا لبـــاسي از شقـــايق دوختـن |
شعــر يعنــي بــا وجـــود خستـــگي |
بــر ســر پـــروانــة دل ســوختــن |
|
|
شعــر يعنــي سـري از اسرار عشق |
شعــر يعنــي يــك ستاره داشتن |
شعــر يعنــي يــك نگـــاه خستـــه را |
از كــويــر گــونــه اي بـــرداشتــن |
|
|
شعــــر يعنـي داستـــاني نـــاتمـــام |
شعــر يعنـي جاده اي بي انتها |
شعـــر يعنــي گفتن از احساس موج |
در كنـــار حســـرت پـــروانـه ها |
|
|
شعــر يعنـــي آه ســرخ لالـــه هــا |
شعـر يعني حرف پنهان در نگاه |
شعــر يعنــي تـــرجمــان يـك نفس |
عمــق سايه روشن دشت پگاه |
|
|
شعــر يعنـــي يــك زلال بــي دريـغ |
شعــر يعنــي راز قلب يك صدف |
شعــر يعنـــي درد دل هــاي نسيم |
حــرفي از تنهــاييِ سبــز علف |
|
|
شعــر يعنــي تاب خوردن روي موج |
در كنــار بركــه ســاحــل سـاختن |
شعــر يعنــي هــديـه اي از آسمان |
بهــريـــاسي بينـــــوا انــــداختــن |
|
|
شعــر يعنــي فصلــي از ســال نگـاه |
شعــر يعنــي عــاشقــانه زيستن |
شعــر يعنــي پـــولكـي از عشــق را |
روي دامــان كــويـــــري ريختــن |
|
|
شعــر يعنــي حــسَّ يـك پرواز محض |
در ميـــان آسمـــان پيــدا شدن |
شعــر يعنــــي در حصـــار زنـــدگــي |
غـــرق در گلــواژة رويـــا شـدن |
|
|
شعـــــر يعنــــي قصـــة يـــــك آرزو |
شعـــر يعني ابتــداي يك غروب |
شعــر يعنــي تكـــه اي از آسمــان |
شعر يعني وصف يك انسان خوب |
|
|
شعـر يعني قلعه اي از جنس عشق |
كــم كنــم از واژه و حرف و سخن |
شعــر يعنـي حرف قلبي سرخ و پاك |
نــه عبوري ساده چون اشعار من |
عشق يعني ....
اي پنــــاه قلـــب هـــاي بــي پنـــاه |
اي اميــد آسمـــان هـــاي غــريــب |
اي بـــه رنـــگ اشــك هاي گـرم شمع |
اي چنـــان لبخنــد ميخـك ها نجيب |
|
|
اي دواي درد دل هــــــاي اسيــــر |
اي نگـــاهـــت مـــرهم زخـــم بهـار |
اي عبــــــور تـــــو غـــــــروب آرزو |
اي ز شبنـــم هـــاي رؤيـــا يـــادگـار |
|
|
كوچـــة دل بـــا تـــو زيبا مي شود |
تـــو شفـــابخش نگـــاه عـاشقي |
مهرباني، نــازنيني مثـــل عشــق |
بــا تمـــام شـــاپـــرك ها صادقي |
|
|
چشــم هـــايت مثـل يك رنگين كمان |
دســت هــايت بـــاغ پـاك نسترن |
قلبـــت اقيــانــوسي از شوق و نگاه |
بـــا دلت پروانه شد احساس من |
|
|
قلــب مـــن يـــك جـــادة تـــاريك بـود |
بـــا تـــو قلبــم كلبة پيوند شد |
اشــك هـــايم مثــل نيلـــوفر شكفت |
حـــاصلش يـك آسمان لبخند شد |
|
|
مـــرز مـــا گلــداني از احســاس شد |
تـــوي گلـــدان پيچكــي از عــاطفـه |
تـــــــــو شـــــــدي راز شكــــــفتن |
مــن شـدم برگ سبز و كوچكي از عاطفه |
|
|
اي تمـــاشــاي تـــو يك حسّ لطيف |
بي تو فرش كوچه ها باراني ست |
بي تـــو صـــد نيلوفــر عـاشق هنوز |
در حصـــار عاشقي زنداني ست |
|
|
قلــب مــن تقـــديم چشمـان تو شد |
عشـــق يعنــي تـــا ابـد آبي شدن |
عشــق يعنــي لحظـــه اي بـاراني و |
لحظه اي شفاف و مهتابي شدن |
|
|
عشـــق يعنــــي لـــــذت يـــــك آرزو |
عشـــق يعنــي يـك بلاي ماندگار |
عشق يعني هديه اي از آسمان |
عشـــق يعنـي يك صفاي سازگار |
|
|
عشـــق يعنـــي بـــا وجـــود زنـــدگــي |
دور از آداب مــــــــردم زيستـــــن |
عشـــق يعنــي لحظـــه اي خنـديدن و |
ســـال هـــا اشك نــدامت ريختن |
|
|
عشـــق يعنـــي زنـــگ تكـــــرار نگـــاه |
عشـــق يعنــي لحظه اي زيباشدن |
عشـــق يعنــي قطــره بـودن، سوختن |
عشـــق يعنــي راهــي دريــا شدن |
|
|
هر چه هست اين عشق صدها قلب صــاف |
بــا حضــورش آبي و بي كينه است |
عشــق يعنــي سبــز بـــودن تـــا ابـــد |
عشـــق رنــگ نقــرة آيينـــه اســت |
|
|
تــو گـــل گلـــدان قلـــب مــن شدي |
عشــق شـد يك برگ از گلدان تو |
در بهـــــار آرزوهــــــا مـــي دهــــــد |
ميـــوه هـــاي عاطفه چشمان تو |
|
|
چشمهـــايم بـــاز بـــارانـي شـــدند |
قلبــم امـا گشت دريايي ز عشق |
دل گــذشت از كــوچـــه هـــاي خاطره |
روح شد مضمون و معنايي ز عشق |
|
|
بــايــد از آرامــش دل هـــا گـذشـت |
شادمــان چــون لحظـــه ديـدار شد |
بهتــرين تسكيـــن دل ايـن جمله است |
بــايــد از پيــوند تــو سرشـــار شــد |
تكرار بهار
اي مــاجـــراي آبــي پــرواز تــا خـدا |
اي انتهــاي مـــرز تمــام گذشته ام |
اي بــي ريــاترين نفس پاك ياس ها |
بــا نــام تــو كتــاب وفا را نوشته ام |
|
در زيـر دانه هاي قشنگ تگرگ عشق |
من بودم و خيـال تو و يك سبد بهـار |
يــك آسمان شكوفة زيبا و پاك ياس |
از آن طلــوع مــانده بـرايم به يادگار |
|
اي مهربان تــر از تپش غنچـه هاي ناز |
اي ســرگذشت رويش رعنـاي عاطفه |
اي دست تــو پنــاه هـزاران گل سپيد |
اي چشـم تــو حكــايت دريـاي عاطفه |
|
بي تو شكست خاطره هاي بلوغ عشق |
بي تو غروب واژة رؤيا هميشگي ست |
بي تــو تــرانــه هـاي محبت غريبه اند |
چشم تو شهر آبي درمان تشنگي است |
|
بـــرگـــرد! كوچـــة دل آلالــه هــا هنوز |
در آرزوي لحظــة ديــدار مـــانـده است |
چشمــان صــد هـزار شقايق به ياد تو |
تـــا صبحگـاه عاطفه بيدار مانده است |
|
بــرگــرد! اي تراوش شبنم ز برگ ياس |
بــرگــرد و بــاز ترجمـه كـــن انتظــار را |
بــرگــرد و داستـــان دلـــم را مرور كن |
تكــرار كـــن بــراي غــزل هــا بهـــار را |
مي شود ...
مي شــود رنــگ نگـــاه يــاس را |
بــا نگــــاه آبيـــت پيـــونــد داد |
مي شـــود در بــاغ همپــاي نسيم |
بـــه شقــايق يك سبد لبخند داد |
|
|
مي شود با بال سرخ عاطفه |
تــا فــراســـوي افـــق پــرواز كرد |
مي شود با ياري حسّي لطيف |
عشــق را بــا يــك تپش آغاز كرد |
|
|
مي شـود در بيكــران آسمـــان |
شعر سرخ يك شقايق را سرود |
مي شـود در مـرز يك آشفتگي |
جـان فداي غنچه اي تنها نمود |
|
|
مي شود با دستي از جنس بهـار |
تــك تــك پروانه ها را تاب داد |
مي شود با جرعه اي از اشك شـوق |
بــاغ ســرخ لالـه ها را آب داد |
|
|
مي شود با يك نگــاه مــاندگـار |
از طلوع شهـر رؤيا شعر گفت |
مي شـود گــل هاي دل را آب داد |
مي شود تا آبي دريــا شگفـت |
|
|
مي شــود در جــاده هـــاي آرزو |
مثــل بيـد پاك و مجنون تاب خورد |
مي شود قــويي غــريب و تشنـه بود |
از لـــــب دريـــــاچـــة دل آب خـــــورد |
|
|
مي شود از شهر پاك پنجره هــا |
سـوي حسّي ماندني پرواز كرد |
مي شود همبـازي پروانــه شــد |
بــرگ هـــاي لادنـي را ناز كرد |
|
|
مي شود يك شاخه گل را هديــه داد |
مي شود با خنده اي پايان گرفت |
مي شـود يك لكــّه ابــر پــاك بود |
مي شود آبي شـد و باران گرفت |
|
|
پس بيــا دنيــاي پــاك قلــب را |
جايـگــاه رويش گــل ها كنيــم |
بـا نگــاهي روح را رنــگي زنيــم |
بــا تبســم خـــانـــه را زيبـا كنيم |
|
|
معني اين حرف هـا يعني بيــا |
از تمام كينــه ها عاري شــويم |
زخم يك پروانــه را درمان كنيم |
در كوير سينــه اي جــاري شويم مریم حیدرزاده |